Virciniya Dövlət Universitetinin fizikləri təxminən 300 il əvvəl Johann Gottlob Leidenfrost tərəfindən ətraflı şəkildə tədqiq edilmiş suyu havaya qaldırmağın yeni üsulunu kəşf ediblər. Qeyd edək ki, bu yeni üsul, mayedəki su damlalarının soyudulmuş səth üzərində uçmağa başladığı temperaturu əhəmiyyətli dərəcədə azaldır. Bu isə öz növbəsində nüvə texnologiyaları ilə bağlı su soyutma sistemlərində səmərəliliyi artıra bilər.
Leidenfrost effekti adlanan bu vəziyyət, maye başlıq ilə həddindən artıq qızdırılan səth arasındakı buxar təbəqəsi istilik izolyatoru rolunu oynadıqda və həmçinin suyun səthdən yuxarı qalxmasına imkan verəndə baş verir. Məhz belə vəziyyətlərdə isə buxar partlayışları səbəb ola bilər ki, bu da atom elektrik stansiyalarında qəbul edilməz haldır. Virciniya tədqiqatçıları, isidildikcə artan buxar partlayışlarını azaltmaq üçün mayenin mayenin səthindən istilik ötürülməsi üçün daha əlverişli şərait yaratmağı qarşıya məqsəd qoyublar.
“Biz mikropilllərin bu məşhur fenomenin (Leidenfrost effekti) davranışını dəyişdirəcəyini düşünürdük, lakin bizim nəticələrimiz hətta öz təsəvvürümüzü də üstələdi” deyə Virciniya Dövlət Universitetinin mexaniki mühəndisi Jingtao Cheng bildirib. Alimlərin soyutduqları səth, hündürlüyü təxminən 0,08 mm olan yüzlərlə kiçik hüceyrədən ibarətdir. Bunlar təxminən 0,12 mm qalınlığında bir qəfəs şəklində düzülür. Belə bir səthə yerləşdirildikdə, bir diametrli su təxminən 100 sütunu çəkir. Səthə vurulduqda, bu sütunlar səthin daha sürətli çiplənməsinə səbəb olur. Nəticədə, aerasiya effekti daha sürətli olur və təmizlənmiş səthlər üçün təxminən 230°C əvəzinə yalnız 130°C-də baş verir. Ümumiyyətlə, su çox mükəmmək soyutma vasitəsidir. Təxminən 100°C temperaturda su buxarlanır və buxarlanır. Bu həll, şübhəsiz ki, maye soyutmanın istifadə edildiyi bir çox sahələrdə, o cümlədən kompüterlər və xüsusilə nüvə elektrik stansiyalarında getdikcə daha çox istifadə oluna bilər.
